شمس امامت
حضرت امام رضا(ع) هشتمین امام معصوم،از آسمان ولایت که بنابرمشهور، در پنج شنبه 11 ذی القعده،سال 148 قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود.مادر ایشان نجمه خاتون بانوی عاقل،با ایمان و عفیف و با ادب بود،حمیده خاتون مادر امام موسی کاظم(ع)که از جمله اشراف و بزرگان عجم بود]دختری به نام نجمه را به خانه آورد،پایمبر اکرم(ص) را در خواب دیدم که فرمود:«حمیده،این نجمه متعلق به فرزند تو موسی کاظم(ع) است و از او فرزندی متولد می شود که بهترین رد روی زمین است به همین سبب حمیده،نجمه را به امام موسی بن جعفر(ع)بخشید و نجمه باکره بود.مأمون در جریان ولایت عهدی و با انگیزه سیاسی خود،ام حبیب را به ازدواج حضرت رضا(ع) درآورد،ولی به خانه حضرت رضا(ع)راه نیافت و دوشیزه باقی ماند.
حضرت رضا(ع)، همه فضایل وی از جمله دانش،بینش و منش و معنویت و شخصیت و سلوک او به تمام معنا خدایی بود. وقتی که در برابر پروردگارش به عبادت می ایستاد و یا پیشلنی به سجده می سائید،غرق در خضوع و خشوع می گشت و روح خدای اش به سوی خدا صعود می کرد.
عظمت و بزرگی آن حضرت تنها در اخلاص و ارتباط خاص با خدا نیست،بلکه در همزیستی با مردم و زندگی با آنان چنان مردم دوست،مردم دار،عدالت مدار و الگوی یک انسان شایسته بود که بی گمان و بی یقین نمی توان آن را نیز توصیف کرد.
علم و دانش ناپایدا کرانه اش در عرصه های پرشماری از قبیل فقه،کلام،ادیان،طب،طبیعت شناسی و...به قدری عظیم وبی کران بود که دوست و دشمن فروتنانه از آن به بزرگی یاد می کردند.وبا کوچکترین مراجعه به کتابهای تاریخی این نکته را به خوبی روشن می گرداند که حتی مأمون بارها خود در فرصتهای گوناگون به فضایل امام رضا(ع) اعتراف کرده و می گفت:رضا(ع)،دانشمندترین و عابدترین مردم روی زمین است وی همچنین به رجاء بن ابی ضحاک گفته بود«بلیای پسر ابی ضحاک،او بهترین فرد روی زمین ،دانشمندترین و عبادت پیشه ترین انسان هاست مأمون به سال 200هـ.ق که بیش از سی و سه هزار تن از عباسیان را جمع کرده بود و در حضورشان گفت:«من در میان فرزندان عباس و فرزندان علی«رضی الله عنهم»بسی جستجو کردم ولی هیچکدام از آنان را با فضیلت تر،پارساتر،متدین تر،شایسته ترین به این امر از علی بن موسی الرضا(ع)ندیدم.از یادآوری این مطالب به وضوح به خصوصیات امام ،موقعیت و منش وی پی می بریم مگر نگفته اند که فضیلت آن است که دشمنا برآن گواهی دهند؟
«تسلط امام رضا(ع)بر زبانهای مختلف»
یکی دیگر از مظاهرشخصیتی علمی امام رضا(ع) که شگفتی اطذافیان را به همراه داشت آشنایی کامل حضرت به زبانهای مختلف بود.امام در مجامع علمی به هنگام مناظره و یا در نشستهای علمی معمولی در پاسخگویی به اشخاص که از بلاد دیگر حضور ایشان شرفیاب می شدند،با زبان متداول و رسمی مخاطب با آنها به گفتگو می پرداختند.
ابا صلت هروی می گوید:
امام رضا(ع)با مردم به زبان خودشان سخن می گفت،به خدا سوگند که از او فصیح تر و داناتر به هر زبان و فرهنگی ندیدم.اباصلت همچنین گفت:
عرض کردم یا فرزند رسول خدا،من در شگفتم از همین اِشراف و تسلط شما به زبانهای گوناگون،امام(ع) فرمودند:
من حجت خدا بر مردم هستم چگونه می شود،خداوند فردی را برای صحبت با مردم قرار دهد ولی او زبان آنان را درک نکند.مگر سخن امام علی(ع)به تو نرسیده است که فرمود:به ما«فصل الخطاب»داده شده است و آن چیزی جز شناخت زبان ها نیست.3
سرانجام امام رضا(ع) در روز آخر ماه صفر سال 204هـ.ق در سن55 سالگی بوسیله انگور زهرآلود که مأمون به حضرت خوران به شهادت رسید.
امام رضا(ع) فرمودند:هرکس با دوری من ،مرا زیارت کند در روز قیامت در سه موقع به نزد او خواهم رفت تا از احوال آنها او را نجاتدهم.هنگامی که نامه نیکوکاران در دست راست،و نامه بدکاران در دست چپ آنان پرواز کند.همچنین نزد صراط و میزان اعمال.
و در حدیثی دیگر فرمودند:آگاه باشید هر کس مرا در غربتم زیارت کند من و پدرانم در روز قیامت شفیعان او خواهیم بود.
انشاءالله
پی نوشت:
1. سورۀ اعراف آیه96
2. سورۀ انفال آیه29
3. بحارالأنوار25/127
امیدوارم از نوشته هام کمال استفادرو بکنید.
سلام
احسنت
به ما هم سر بزن