بنام زیباترین زیبا

((آرزوی وصال))

و عشق هدیه ایست جاودانی.

و من چه عاجزانه افق های طلایی نگاهت را با هزار تمنا جستجو می کنم

و قصه تنهایی را در آسمان آبی نگاهت در میان می گذارم.

نسیم اشکی که در نگاهت موج می زد،بارانی از عشق بود برای باغ

رویاهایم،و دلم چه بی قرار برای نگاه عاشقت می تپد.

در دل شب های تاریک وجودم به جستجوی روشنایی شمع وجودت می گردم.

به آفتاب گردانی می مانم که هر صبح امید آفتاب وجود تو سراز خواب

بر می دارد.

وخوب می دانم بی تو گلبرگهای نازک وجودم را باد سرد خزان درهم فرو

میریزد،و جوانه های ناشکفته امیدم به دور از تو می خشکند.

اما با این اوصاف می دانم،قلبم کوچکترازآنیست که ظرفیت

خوبی های تو را داشته باشد.

اما در سکوت پر ازفریاد خود می گریم و می گویم؛با همین قلب کوچک،به وسعت

تمام خوبی ها سادگی هایت دوستت دارم.

یا حق