سلام عزیزان

مژده مژده

من اومدم. با کلی حرف .دلم برای همه تنگ شده بود .من با گفته های خواهرم به جاهای بهتری رسیدم.و معتقد هستم که هیچ انسانی تنها نیست تا خدارو داره .البته بحث تنهایی به زمانی می رسه که آدم به پوچی  رسیده باشه

خداکنه همه شما به این نتیجه برسید البته انسان وقتی ایمان راسخ داشته باشه به این نتیجه می رسه (باورکنید نمی خوام بگم من با ایمانم ولی به اندازه خودم بلدم.)

حالا یه شعر برای خداحافظی با تنهایی میزارم.:

آنکه در تنهایت،تنهای تنهایت گذاشت

خدایا ،در تنهاترین ،تنهاییش ،تنهای تنهایش بزار.

یا علی خدا نگهدار.

آب خانومی